พันธะแค้นและรักต้องห้าม(20+)
"ถ้าท้องกับฉันเมื่อไหร่ ก็เตรียมตัวไปเอาเด็กออกซะหรือถ้าคิดจะเก็บไว้ เธอก็คงจะเป็นแม่ที่แสนเลวมากๆที่ทำให้เด็กต้องเกิดมากำพร้าพ่อ และเธอเองก็ไม่มีปัญญาที่จะเลี้ยงใครรอด เพราะเธอต้องมาใช้หนี้แทนพี่ชาย"
ผู้เข้าชมรวม
3,695
ผู้เข้าชมเดือนนี้
48
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พันธะแค้นและรักต้องห้าม (20+)
' นายครับมันหนีไปได้ !!! '
ปลายสายไม่ตอบอะไร เขายังคงสนใจสิ่งตรงหน้าที่กำลังเล้าอารมณ์เขาอยู่ในอ่างอาบน้ำ ชายหนุ่มเพียงรับสายแล้วเปิดสปริงเกอร์โฟนทิ้งไว้ เขาปล่อยให้คนในสายพล่ามไปอยู่คนเดียว........
' หนีไปพร้อมกับของและเงินที่เราเตรียมมา........ '
" เหมือนฉันฟังเรื่องที่แกกำลังพล่ามว่าแกปล่อยมันเชิดเงินของฉันไปทั้งหมดไม่ชัด แกได้พูดแบบนั้นหรือเปล่า อาาาาาห์ ~ หรือฉันแค่หูฝาดไป... "
ชายหนุ่มที่ตอบกลับปลายสายถึงแม้ว่าตอนนี้สาวสวยถึงสามคนจะกำลังรุมเล้าประโลมมอบความสุขแก่เขา.........
' อะ เออคือ นายครับ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ พวกผมขอโทษครับ '
" ชักจะเบื่อคำคำว่าขอโทษที่เอาใช้ตอนแก้ตัวที่พวกแกทำงานไม่สำเร็จแล้วสิ ! "
' นายครับ พวกผมจะไปตาม ........'
ปลายสายที่ยังพูดไม่จบ ' คามิล ' ที่นั่งในอ่างแช่น้ำขนาดใหญ่ เขาหยิบโทรศัพท์มาก่อนจะปล่อยมันลงน้ำไป ก่อนที่เขาจะปล่อยร่างกายและอารมณ์มอบให้แด่หญิงสาวที่เขาซื้อพวกเธอมาเพื่อมาผ่อนคลายให้กับเขา บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆอ่างยืนบุหรี่ที่จุดแล้วให้กับคามิล ก่อนที่ปากของเขาจะรับบุหรี่มาคาบเอาไว้..................
" พวกแกออกไปได้แล้ว ! สาวๆพวกนี้จะดูแลฉันต่อเอง ! "
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ปากที่คาบบุหรี่บอกกับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนที่พวกเขาจะเดินออกไปและปล่อยให้เจ้านายได้เสพสุข............
.
.
.
.
.
.
.
.
ร้านคาราโอเกะ ที่อยู่นอกเมืองมาค่อนข้างมาก ที่เที่ยวแห่งนี้เป็นที่มั่วสุมสำหรับพวกคนงานก่อสร้าง หรือพวกราชการตามแถวนอกเมือง พวกเขาเหล่านี้มักจะมาบริการและซื้อดิ้งให้เด็กสาวที่อายุน้อยมานั่งข้างกายและดูแลขณะที่พวกเขาดื่มสุรา เด็กสาวเหล่านี้บางคนก็จำยอมและบางคนก็รักในงานนี้ เพราะเป็นงานที่ได้เงินได้รวดเร็ว และมากพอที่เขาจะสามารถใช้เงินในการดำรงชีวิต ถึงแม้ว่างานแบบนี้จะได้เงินมากแต่ก็คงไม่มากพอถ้าได้ทำงานในคลับหรูๆอย่างในตัวเมืองกรุงเทพ เด็กวาวบางคนถึงขั้นใฝ่ฝันที่จะทำงานให้คลับหรูๆ แต่พวกเธอคงจะได้เพียงฝัน................
' สักวันเถอะ ฉันจะไปทำงานในคลับใหญ่ๆให้ได้เลย รอฉันสวยก่อนเถอะ '
' รออายุถึงด้วยค่ะ ที่นั่นการันตีเงินเดือนเกือบแสนเลยนะแก แล้วแขกก็มีแต่นักศึกษา นักการเมือง หรือแม้แต่พวกคนรวยๆที่กระเป๋าหนักๆจ่ายไม่อั้น ฉันละเบื้อที่เต็มแก่ มีแต่พวกแก่ๆ แต่งตัวก็สกปรก แถมยังเป็นไอ้เฒ่าที่เอาแต่จะได้ เงินไม่อยากจะจ่าย '
' เอาน่ายังไงต้องอดทน เก็บเงินเยอะๆ เราจะได้ไปที่นั่นกัน ตอนนี้ก็เริ่มเก็บได้เลย ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้ว่าชาติไหนจะได้ไป ทำงานได้มากสุดก็คืนละ 500 พวกนั้นไม่มีเงิน แต่ก็ทำทรงหน้าใหญ่ ใจป๋า !!! '
' ใจหมาละสิไม่ว่า แต่ละตัวคือไม่ให้เกียรติพวกเราเลยด้วยซ้ำ ลืมไปหรือไงนี่งานนั่งดิ้งไม่ใช่ขายตัวซะหน่อย !!!!! '
สาวๆต่างพากันนั่งเม้าท์กันในห้องแต่งตัว พวกเธอมีความฝันที่จะทำให้สำเร็จกันทุกคน ทว่าเสียงประตูห้องแต่งตัวก็เปิดเข้ามา ...................
' กรี๊ดดดด /// เรอา ขุมพลังบวกฉันมาแล้ว ฉันรอเธอตั้งนานแนะ !!! '
เรอาหญิงสาวผู้เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวยิ้มร่าให้กับสาวๆที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ เรอาถือน้ำเข้ามาก่อนจะหยิบให้พวกเธอแต่ละคน...........
" เอาละ อันนี้ของเธอเมย์ ส่วนชาเชียวนี่ก็ของเธอนีออน ส่วนนี่นมสดปั่นหวานน้อยของเธอแป้ง แล้วก็น้ำแดงโซดาเพิ่มหวานของเธอมิวกี้ ครบทุกคนแล้วนะ วันนี้ขอให้พวกเธอได้นั่งกับคนที่ดีๆนะ ขอให้ความฝันพวกเธอสำเร็จ "
' ขอบใจนะเรอาที่จำเครื่องดื่มของพวกเราได้ เรอา ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนแสนดีเท่าเธอมาก่อน เธอทั้งสวย แบบสวยมากจริงๆ ขนาดใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น รองเท้าแตะหนีบ หน้าไร้เครื่องสำอางค์ แต่ดูเธอสิ พระเจ้าคงจะรักเธอมากกว่าพวกเราทุกคน ฮ่าๆๆๆ '
' นั่นสิ เธอเป็นนางฟ้าสำหรับพวกเรา '
' ถูก พวกเรารักเธอเรอา และขอให้ฝันของเธอสำเร็จเช่นเดียวกัน '
พวกเธอมักจะชมเรอาเสมอ.......
" ขอบคุณ ฉันคงต้องไปทำงานก่อน ไว้เจอกันนะสาวๆ "
ทุกคนต่างปรบมือให้กับเรอาหญิงสาวผู้เข้ามาใหม่ ก่อนที่เรอาจะออกจากห้องแต่งตัวไป เรอาเป็นพนักงานของที่นี่เธอทำเกือบจะทุกหน้าที่ ทั้งทำอาหารในครัว เสริฟอาหาร เก็บโต๊ะ ล้างจาน ทุกอย่างแทบจะเป็นหน้าที่เธอหมด แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเรอาไม่เคยบ่นสักคำ เธอตั้งใจทำงานของเธอ เรอาเป็นดั่งขุมพลังบวกให้กับคนที่นี่ ทุกคนต่างหลงรักเธอ เธอมักจะอวยพรทุกคนก่อนจะเริ่มงานเสมอ เรอาจัดเตรียมโต๊ะเพื่อต้อนรับลูกค้าเสร็จสับ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาในห้องครัวเพื่อที่จะช่วยทำอาหารกับพนักงานอีกคน............
' เรอา พักบ้างก็ได้นะทางนี้ลุงจัดการเองได้ เธอทำหลายหน้าที่แล้ว '
" หนูไม่รู้สึกว่าจะหลายหน้าที่ตรงไหนเลยนิคะ หนูชอบอยู่ในครัวทำอาหารกับลุงดีนะคะ หนูชอบอยู่ใกล้คนที่เป็นพลังบวก "
' ฮ่าๆๆๆ ตัวเธอเองต่างหาก ที่เป็นพลังบวกให้กับทุกคน งั้นก็ช่วยหั่นผักนั้นนะ '
" ได้เลยค่ะ "
เรอาทำตามที่ลุงสูงวัยบอกเธอ เรอามักจะมองไปที่ลุงพ่อครัวอยู่ตลอด เพราะเขานั่นขาพิการข้างนึง เธอกลัวว่าเขาจะได้รับอุบัติเหตุอย่างที่เป็นบ่อยๆ เรอาจึงค่อยเฝ้ามองอยู่ตลอด...............
' เรอา '
" คะคุณลุง "
' พี่ชายของเธอ มันหายหัวไปไหน '
เรอาเงียบ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาหั่นผักตรงหน้าต่อ.......
' ถ้ามันไม่กลับมาหาเธอแล้ว ฉันอยากให้เธอดูแลตัวเองให้มากขึ้น เด็กผู้หญิงอยู่บ้านคนเดียวมันอันตรายมากนะ เวลาเลิกงานมันดึกมากฉันเป็นห่วงที่เธอต้องเดินกลับบ้านคนเดียว ฉันนะไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนลูกสาวของฉันหรอกนะ '
" คุณลุง เรื่องนั้นหนูจะระวังตัวค่ะ ส่วนตัวพี่เอง หนูไม่ได้รับการติดต่อมาร่วมเดือนแล้วละคะ "
' ลุงว่าที่นี่ไม่เหมาะกับหนู ทางที่ดีออกไปอยู่ในตัวกรุงเทพเถอะ ที่นั่นอาจจะมีที่ที่ปลอดภัยกว่า ถึงผู้คนในเมืองจะดูวุ่นวายแต่อย่างน้อยอยู่ในที่ที่คนเยอะๆจะดีกว่า '
" คุณลุงหมายความว่าไงคะ "
' ปะเปล่า ทำงานต่อเถอะ '
ถึงแม้คำพูดของชายสูงวัยจะดูเหมือนเป็นการจะบอกอะไรเธอสักอย่าง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมาตรงๆให้เธอได้รับรู้ เรอายังคงสงสัยในคำพูดที่ดูเหมือนว่าอยากให้เธอออกจากที่นี่ไป แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถามต่อ..............
.
.
.
.
.
.
.
.
.
03: 00 น. เรอาที่ต้องเดินกลับบ้านเวลานี้ทุกคืน ทางกลับบ้านของเธอก็ค่อนข้างที่จะเปลี่ยวและมีไฟตามถนนเท่านั้นที่ส่องแสงสว่างเป็นเพื่อนเธอ โดยปกติแล้วนั้นเธอไม่เคยที่จะต้องเดินกลลับบ้านคนเดียว เพราะพี่ชายของเธอจะมารับทุกวัน แต่มาช่วงหลังๆที่พี่ชายเธอขาดการติดต่อไป เธอจึงต้องเดินกลับบ้านคนเดียว แต่เพียงไม่กี่นาทีเธอก็ถึงหอพักของเธอ เรอารีบเดินเข้าห้องไปก่อนจะล็อคประตู หญิงสาสเปิดไฟสว่างขึ้นในห้องก็พบกับพี่ชายของเธอที่นั่งอยู่ในความมืด............
' เรอาๆ อย่าตกใจ และอย่าเสียงดังไป เอาละอย่าถามอะไรแค่ฟังพี่ก็พอ '
" พี่ไปไหนมา "
' เรอาเงียบ! และฟังพี่ให้ดี ต่อจากนี้พี่จะหายไปจากที่นี่สักพัก พี่ไปทำเรื่องที่มันผิดพลาดมา ผิดพลาดมากๆ และตอนนี้พี่เองก็ไม่ปลอดภัย แต่ไม่ต้องห่วงไม่มีใครรู้ว่าพี่มีน้องสาว แต่ยังไงซะก็ต้องป้องกันเอาไว้ก่อน พี่แค่มาบอกลา ถ้าเรื่องมันเงียบสักวันพี่จะกลับมา '
" พี่ไปยุ่งกับสิ่งผิดกฏหมายอีกแล้วงั้นหรอ? แล้วพี่ก็จะทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว !!"
' เธอจะต้องไปจากที่นี่ เงินนั้นเป็นเงินที่พี่หามา พี่เอาไว้ใต้เตียง เธอต้องย้ายออกจากที่นี่ซะ ไอ้เสี่ยเจ้าของร้านที่เธอทำมันคิดไม่ดีกับเธอ เชื่อพี่เถอะ รีบไปจากที่นี่ '
พี่ชายของเรอาลุกขึ้นมาหาน้องสาวก่อนจะกอดน้องสาวแน่น...........
' พี่ต้องไปแล้วเรอา สักวันเราจะได้เจอกัน '
พูดจบพี่ชายก็เดินออกไปทางข้างหลังหอพัก ก่อนจะปีนลงจากระเบียงไป เรอาที่ร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกเหมือนโดนทอดทิ้งโดยที่เธอเองก็ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมพี่ชายของเธอ พี่ชายคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ในชีวิตต้องจากเธอไป เรอาก้มไปดูที่ใต้เตียงก่อนจะเห็นถุงกระดาษเธอเปิดมันออกมาก่อนจะเห็นเงินเป็นจำนวนมากหลายปึกที่พี่ชายได้ทิ้งไว้ให้ เรอาเห็นดัวนั้นจึงรีบเก็บมันยัดไว้ที่เดิม ทว่าตอนนี้เธอทำอะไรไม่ถูก เหตุการณ์ที่เธอไม่รู้อะไรมันถาโถมเข้ามาพร้องกับการจากลาของพี่ชาย................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" คนคนนึงจะสามารถหนีได้ตลอดชีวิตอย่างงั้นหรอ? หึ ความตายเท่านั้นแหละที่จะสามารถพามันหนีไปได้ ไอ้คนทรยศ! "
_____________________________________
ผลงานอื่นๆ ของ อคิณณ์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ อคิณณ์
ความคิดเห็น